Ιδιοδεκτική αίσθηση Οι νευρώνες μας αποδομούνται μέσα στις πέντε αισθήσεις, προχωρούμε νευρικά και κάθετα , με τις αρτηρίες ανοιχτές. Οι πληγές μας κατοικούν στην οδό της Περσεφόνης, βλαστοί της ορφάνιας και της ερήμωσης, παιδιά των λιμανιών. Χώρες που διηγούνται έρωτες με σημαίες μαύρες οδηγούνται στην κοιλιά του θηρίου. Που θα σε βρω; Και πότε; Δεντροστοιχίες με κερασιές ανθισμένες, σαν στήθη νεαρής γυναίκας ακροβατούν στις έκτες μας αισθήσεις, εσύ ενας κυνηγός κεφαλών , επαγγέλλεσαι τώρα έναν θλιβερό τυχοδιώκτη κι εγώ μια ηθοποιό που καθημερινά κάνει το ντεμπούτο της. Που θα σε βρω; Και πότε; Είναι καιρός τώρα που όπιο μας είναι μια διαρκής ανασφάλεια. Είναι καιρός τώρα που οι άνθρωποι κοιτούν το φύλο τους σαν να είναι μια βάρκα που ταξιδεύει μέσα σε μια σκοτεινή θάλασσα. Φαλλοί και αιδοία σε σύγχυση. Γλώσσες που δεν κατοικούν στην υπόφυση, σαν να πληρώνουν κόμιστρα θανάτου, εδώ εκτελούνται οι φονικές εντολές, φυλάξου, θα σε σκοτώσουν. Και μαζί σου θα πεθάνουν κι οι μνήμες μου...