Κυριακή 18 Ιουνίου 2017


Με μια ευγενική κίνηση του κεφαλιού σου ματαιώνεις το φως, ο κόσμος στοιβάζεται σε χλωμά βαγόνια τρένου ψάχνοντας για στέγη, άνθρωποι από νερό ,καίνε καρβουνάκια στο λαρύγγι τους και θυμιατίζουν αγωνιες ,έρχεσαι εσύ με εκείνο το κίτρινο παλτό στον ύπνο μου και μου φωνάζεις να κρύψω όλου του κόσμου τις αθωότητες γιατί παντού ζητούν κόμιστρα γι αυτες´, κρύβουμε ζώα πληγωμένα από την πόζα, το ψέμα και την πνευματική χολέρα, τα κρύβουμε ανάμεσα στο στέρνο μας σε μια κλωστή αίματος, ψάχνουμε το φως στα κεραμίδια των παλιών σπιτιών, εκεί που τώρα μικροί φτωχοδιάβολοι μοιράζουν το δηλητήριο στην φλέβα, ούρλιαζε ο Μπαροουζ, ούρλιαζε το Ναγκασάκι, το Βιετνάμ κι η Χιροσίμα, η Αφρική μετράει εκατόμβες νεκρών, η ιστορία γελάει , ειρωνεύεται, με μια κίνηση του κεφαλιού μας βάζουν θηλιές στον λαιμό οι βιαστές του κόσμου, ( κράτα γερά ), φωνάζεις, σε κοιτάζω να χάνεσαι μέσα στους δεκάδες εαυτούς σου, ( υπερβαίνουμε τις δυνάμεις μας),σου λέω, οι άνθρωποι κοιτάζουν να σωθούν οπως οπως, δεν τους νοιάζει το αύριο, δεν τους νοιάζει πως κάποιος τους νοιάζεται, είναι τόσες οι ενοχές που είμαστε πνιγμένοι που ένα σε αγαπώ δεν σώζεται για κανέναν, ας χαθούμε λοιπόν μέσα στο ήταν και το είναι, χωρίς μια ανάσα για ένα αληθινό πένθος, Φυλάξου τώρα, ο τόπος άλλαξε, οι τόποι όλοι άλλαξαν, εκείνα τα πληγωμένα ζώα άκουσε που επιμένουν να μιλούν την γλώσσα των ανθρώπων, κάποτε θα λάμψουν με την αθωότητα τους στην εποχή των ζωντανών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου