Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Με ένα σαυράκι να σε κοιτάζει πάνω από το βιβλίο σου, να φουσκώνει την κοιλιά του και να σε κοιτάζει σχεδόν στα μάτια, μικρούλι, μάλλον παιδάκι κάποιας μαμάς σαύρας. Κάτω από καλαμιές που τοποθετήθηκαν ερασιτεχνικά στα βράχια κάνοντας λίγη σκιά ω΄σπου να αλλάξει πορεία ο ήλιος. Γυμνά βουνά, ριζωμένα στην θάλασσα, με τους γλάρους να παίζουν κρυφτό με τους ψαράδες που καθαρίζουν τα δίχτυα, και τις γάτες να γλύφονται σχεδόν μελωδικά στα τραπέζια περιμένοντας κάποιο κέρασμα. Το σπίτι τραγουδάει , χαρούμενο είναι γιατί του λείψανε τα χάδια κι η φροντίδα. Η βεράντα τις νύχτες απλώνεται στον αστροπίνακα των Κυκλάδων. Οι βασιλικοί αναστενάζουν όποτε κάποιο χέρι τους ανακατεύει το κεφάλι. Τα μονοπάτια γεμίζουν τουρίστες που αγαπούν το περπάτημα. Κι εμείς το αγαπούμε, προπονούμε μόνο σιγά σιγά τα γόνατα μας που μας εκτοξεύουν βρισιές ώσπου να μπορέσουν να διασχίσουν μονοπάτια στο βουνό. Η ευτυχία είναι μετάξι, καθαρίζει τον νου, διασχίζει όλο το σώμα και χαρίζει αντισώματα. Να είσαι ανοιχτός για να έρθει. Και τότε όλα τα πλάσματα της φύσης ένα ένα θα σε πλησιάσουν μόνα τους όπως πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου